กลอนกำลังใจ

-->

:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
เกิดเป็นคน ต้องทน ให้เขาด่า
จะทำดี หรือทำบ้า มันด่าหมด
ทำดีดี มันก็ด่า ว่าไม่คด
ทำเลี้ยวลด มันก็ด่า ว่าไม่ตรง
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
ชีวิตนี้  มีไว้  ให้เพื่อชาติ
ชีพไม่อาจ  ยืนอยู่  คู่กังฉิน
สัจจะธรรม  เร่งเร้า  เอาความจริง
ชีวิตจริง  ต้องสู้  กู้เมืองไทย
     ทิ้งอะไร  ก็ทิ้งได้  ไม่อายเขา
ทิ้งใจเรา  ไม่สู้  อดสูสิ้น
ทิ้งความคิด  อุดมการณ์  ทิ้งความจริง
ทิ้งทั้งสิ้น  ทิ้งขาด  ทิ้งชาติ...เอย...
ธุลีใจ...
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
ดั่งนกน้อยจากรังยังอ่อนหัด
โผบินลัดท้องทุ่งมุ่งตามฝัน
ท่องเที่ยวไปในป่าพนาวัน
ด้วยมุ่งมั่นเสาะหาประสบการณ์
เที่ยวโผนผกหกเหินห่างจากถิ่น
เพียงโบยบินลัดเลาะอย่างอาจหาญ
อุปสรรคน้อยใหญ่ที่พบพาน
ก็เผาผลาญด้วยจิตที่มั่นคง
ดุจนกน้อยจากรังเพียงครั้งหนึ่ง
ครวญรำพึงถึงถิ่นมิลืมหลง
ยังคิดถึงที่เก่าทั้งเผ่าพงศ์
สักวันคงโบยบินสู่ถิ่นเอย
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
สำหรับคำที่ว่า "หมดรัก"
ที่เขาบอกให้เรา เราจงเก็บไว้
แต่ก็อย่าไปใส่ใจ
เพราะอาจมีใครที่รักเรามากกว่า..มัน
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
หางเอ๋ยหางเสือ
มีประจำท้ายเรือถือให้เที่ยง
ขาดหางเสืออาจทำลำเรือเอียง
ดูเป็นเยี่ยงอย่างเทียบเปรียบใจคน
     หากสติมิได้ใจจะเขว
พาชีวิตร่อนเร่ระเหระหน
มีสติช่วยได้ไม่อับจน
จะพาพ้นภัยพิบัติสวัสดิ์เอย
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
เพ้อ..เพ้อ...
ทุกทุกวันเช้าเย็นอยากเห็นหน้า 
จึงอุตส่าห์ไปดู เธออยู่ไหน
พอเจอเขาเกือบช็อกเพราะตกใจ  
 ทำเป็นไม่เห็นเขาเราเขินจัง
  เขาแกล้งเดินมาใกล้ให้ใจสั่น   
 เราแกล้งหันหน้าเมินเดินเสียวหลัง
  รอเมื่อไรเขาบอกรักให้เราฟัง     
   อุ๊ย!!เขินจัง เราเพ้อ  เหม่อคนเดียว
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
รักมันเป็นสิ่งที่คนใฝ่
เมื่อได้มาก็จะเริ่มแปรผัน
ไอ้ที่เคยบอกว่าเรารักกัน
เป็นแค่ฝันที่เราไม่อาจลืม
จงทิ้งรักอันนี้ไปเสียเถิด
เราไม่เกิดขึ้นมาเพียงรักเขา
จงเก็บใจที่แสนดีไว้กับเรา
ไม่ต้องเฝ้าถึงเวลา "รักมาเอง"
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):
 
โลกเราหมุนรอบตัวเองช้าช้า
วงโคจรนาฬิกาคำนวณให้
ยี่สิบสี่ชั่วโมงตามกลไก
เข็มสั้นยาวหมุนไปในนาที
 
ตะวันตื่นปลุกเราแต่เช้าตรู่
โลกยังคงหลับอยู่ในบางที่
กลางวันอาจมืดบ้างก็มี
สิ่งเหล่านี้ชอบกลฉงนฉงาย
 
ในจักรวาลแห่งความไม่รู้
กาลเวลาที่มีอยู่ไร้ความหมาย
วงโคจรแห่งการเกิดและตาย
ใช่จุดเริ่มหรือสุดท้ายของชีวิต
 
เมฆเคลื่อนคล้อยลอยปลิวลมพลิ้วพัด
แสงอาจส่องโลกงามชัดชวนวิจิตร
แต่ท่ามกลางหมอกควันอันมืดมิด
แม้ว่าจะรู้ทิศกลับไร้ทาง
 
นาฬิกาเครื่องชี้วัดเวลาโลก
ปฏิทินอุปโลกตามแต่สร้าง
วันนี้ ปัจจุบัน ฉันเดินทาง
โลกยังคงกว้างอย่างที่เป็น
 
อนาคตใช่บอกได้ด้วยปฏิทิน
อย่าเชื่อแม้ได้ยินหรือเพียงเห็น
เช้าอาจมืด และสว่างในบางเย็น
นาฬิกาเพียงของเล่นของเวลา
 
:(¸. •'´(¸.•'´ * ♥...Take care...♥ * `'•.¸)`'•.¸ ):