โคลงกลอนสอนใจ
มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนานฯ.
"สุนทรภู่"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดไปกรีดหิน
แม้องค์ปฎิมายังราคิน มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทาฯ.
"สุนทรภู่"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
อันว่าความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลังมาเองเหมือนสายฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดินฯ.
"เวนิสวานิช"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ.
"นิราศทวาราวดี"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
แม้นเราริษยากันและกัน ไม่ช้าพลันก็จะพากันฉิบหาย
ระวังการยุยงส่งร้าย นั่นแหละเครื่องทำลายสามัคคีฯ.
"พระร่วง"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติที่วางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกาฯ.
"กฤษณาสอนน้อง"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
ประวัติวีรบุรุษไซร้ เตือนใจ เรามา
ว่าอาจจะยังชนม์ เลิศได้
และยามจะบรรลัย ทิ้งซึ่ง
รอยบาปเหยียบแน่นไว้ แทบพื้นทรายสมัยฯ.
"ดุสิตสมิต"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
นามนั้นสำคัญไฉน ที่เราเรียกว่ากุหลาบนั้น
แม้เรียกว่าอย่างอื่น ก็หอมรื่นอยู่เหมือนกัน.
"โรมิโอและจูเลียต"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดดวงบุปผชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินดอม จึงได้ออมอบกลิ่นสุมาลีฯ.
"ท้าวแสนปม"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
ปากเป็นเอกเลขเป็นโทโบราณว่า หนังสือตรีมีปัญญาไม่เสียหลาย
ถึงรู้มากไม่มีปากลำบากตาย มีอุบายพูดไม่เป็นเห็นป่วยการ
ถึงเป็นครูรู้วิชาปัญญามาก ไม่รู้จักใช้ปากให้จัดจ้าน
แต่เต่าฝังนั่งซื่อฮื้อรำคราญ วิชาชาญมากเปล่าไม่เข้าทีฯ.
"วิวาหพระสมุทร"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
เมื่อแก่เฒ่าหมายเจ้าเฝ้ารับใช้ เมื่อยามไข้หมายเจ้าเฝ้ารักษา
เมื่อยามถึงวันตายวายชีวา หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจฯ.
"วิวาหพระสมุทร"
.•:*´¨`*:•.☆ ♥...♥...♥ ☆•:*´¨`*:•.
ถึงแม้นายเพชฌฆาตฉกาจร้าย เห็นคนตายจนชินฉะนั้นไซร้
ยามขวานเงื้อเหนือคอนักโทษไว้ ก็ยังขออภัยก่อนฟาดฟันฯ.
"ตามใจท่าน"